به گزارش مجله خبری نگار/ایران ورزشی: اتفاقاتی که در مراسم استقبال کارلوس کیروش افتاد، همه را احساساتی کرد. آنها که از صدها کیلومتر دورتر آمده بودند تا ورود کیروش را خوشامد بگویند. ویدیوها و چند عکس تأثیرگذار مراسم استقبال، همه را دوباره به اتحاد اهالی فوتبال امیدوار کرد. فوتبالدوستانی که در این مدت بارها رودرروی هم قرار گرفتند و تیغ به صورت هم کشیدند بیآنکه بدانند دلیل این خشم کنترل نشده چیست.
سیاهی گاهی اوقات سیاهتر از آن چیزی است که دیده میشود و روزهای سیاه فوتبال ایران با همه التهابها، آشوبها و تقابلهای نفرت انگیزی که فوتبالدوستان را به دو گروه منزجر از هم تقسیم کرد، بسیار سیاهتر از سیاهیهای معمول زندگی ما بود. آقای کیروش، عشقی که هواداران شهرستانی نثارتان کردند، اولین قلم سفید را به این بوم سیاه کشید. اجازه بدهید از امروز دنیا را طور دیگری ببینیم. بدون کینه، با امیدواری و عاری از سیاه بینی. میخواهیم امیدوار باشیم به روزهای اندک باقیمانده. آنقدر هیاهو کردند تا صدای امید را گم کنیم. فضا را عمداً پر از ظلمات کردند تا راه را نبینیم.
حالا میخواهیم به این چند روز باقیمانده امیدوار بمانیم. کیلومترها از بهترین انگلیس، امریکا و ولز تاریخ عقبیم؛ اما تنها انتخاب ما، امیدواری به همین چند روز باقیمانده است، به مدیریت و دانش شما و باز هم دل بستن به ساق پا و غیرت بازیکنانمان که در سختترین روزها، هر محالی را ممکن کردند. آقای کیروش، وظیفه شما به دلیل همان چند فریم فرودگاه، بسیار سنگین است. تیمی را به جام جهانی ببرید که از آبرو و غرور ما دفاع کند.